راه ملکوت

روزی «حاج میرزا جوادآقا ملکی تبریزی(ره)» (از عرفای بزرگ دوران) پس از پایان درس به همراه یکی از شاگردان خود به راه افتاد تا به منزل برود. اما سر راه، به حجره یکی از طلبه ها در «مدرسه دارالشفا» رفت، اندکی آنجا نشست، سپس برخواست و حجره را ترک کرد. همراهش که دلیل این کار استاد را نفهمیده بود با تعجب پرسید: «حاج میرزا! هدفتان از سر زدن به حجره این طلبه چه بود؟»

میرزا در پاسخ فرمود: «شب گذشته هنگام سحر فیض الهی شامل حالم شد و فهمیدم که از ناحیه ی خودم نیست. وقتی دقت کردم، پی بردم این طلبه در نماز شبش، در حال دعاکردن در حق من است و فیضی که به من رسیده، بر اثر دعای اوست. از این رو، برای سپاسگزاری به حجره اش رفتم.»

(دعای یک طلبه ساده در حق عارف بزرگی مثل میرزاجوادآقا هم اثر دارد. پس دوستان خود را از دعا فراموش نکنید.)

التماس دعا ...